Rubbertjes en een kasteel
Op de eerste camping in Namibië was het meteen raak voor Jesse. Er mag geklust worden aan George. Er zaten rubbertjes vast bij de remcilinders van de voorwielen. Hierdoor kwamen de remblokken niet los van de remschijven en liepen de remmen dus aan. Klinkt simpel om op te lossen (of niet), maar het resultaat was wel dat Jesse een halve dag bezig was met de remmen weer soepel te krijgen. De rubbertjes konden verwijderd worden door het rempedaal 10x in de drukken, daarna aan de rubbertjes te pulken en dit heel vaak herhalen totdat ze er uit zijn.
Na deze verloren halve dag zijn we toch nog wat leuks gaan doen en naar Quiver Tree Forest Reserve gegaan. Hier hebben we een lekkere fles bubbels gedronken terwijl we naar de zonsondergang keken.
Omdat George toch nog oververhit bleek te worden zijn we op advies van de campingeigenaar naar een boerderij gegaan (50km verderop) waar een boer ons wel zou kunnen helpen, in plaats van paar honderd kilometer omrijden voor een land rover garage. Gelukkig kon de boer ons wel helpen. Er bleek een luchtbel bij de koelvloeistof te zitten. Daarnaast werden we uitgenodigd voor de lunch. We waren verbaasd over hoe traditioneel en hiërarchisch het platteland hier is. Niet alleen personeel, maar zelfs de hiërarchie tussen man en vrouw was echt overduidelijk. Na de lunch zijn we doorgereden naar Fish River Canyon en vlak voor het donker de camping gehaald. We hebben ons daar verbaasd over de commercie en georganiseerde groepen op de camping.
Het is heel indrukwekkend om te zien welke krachten de natuur heeft om de Fish River Canyon te vormen. Vanaf verschillende uitkijkpunten de Canyon bewonderd en een heerlijke omelet gemaakt voor de lunch om aan onze zebra tafel te eten.
De dagen daarna zijn we via Ais-Ais met de hotsprings en langs de oranje rivier naar Aus gereden. In het gebied rondom Aus leven wilde paarden die afstammen van de paarden die ontsnapt zijn tijdens de eerste wereldoorlog.
Er is daar een waterhole gemaakt waarbij een hide-out is zodat je dieren kunt kijken. Op het moment dat wij aankwamen stonden er een hele groep paarden rondom de hide-out. Voorzichtig zijn we richting de hide-out gereden zodat we deze in konden. De paarden waren echter zo nieuwsgierig naar de auto dat we niet konden uitstappen en even moesten wachten. Uiteindelijk hadden we een gratis carwash, want de paarden begonnen de hele auto af te likken.
We hebben een paar uur in de hide-out gezeten om naar de paarden en een oryx te kijken. Met uiteindelijk een prachtige zonsondergang. Toen het bijna donker was kwam er nog een groep springbokken en een jakhals.
Via Luderitz en de D707 zijn we richting Sossusvlei gegaan. Mensen in Namibie zijn erg vriendelijk en door een gesprekje aan te gaan met een boer mogen we wel in zijn veld wildkamperen.
Een kasteel midden in de woestijn
De D707 is een mooie route, en daar vlakbij ligt Duwasib Castle. In 1908 heeft een Duitse officier, Von Wolff, een kasteel laten bouwen naar middeleeuwse architectuur. Volledige met bastions en torens. Deze Von Wolff is overleden in de 1e wereldoorlog in Duitsland en heeft zelf dit kasteel nooit bewoond. Natuurlijk zijn we naar Duwasib Castle gegaan en ons verbaasd over de absurditeit van een middeleeuws kasteel midden in de Afrikaanse woestijn. Kijk in ons foto album voor de foto van dit kasteel midden in de woestijn.
Relevante links
- Vorig verhaal: Nu echt op pad
- Volgend verhaal: Privé zandduin en appeltaart
– - Foto Album: Namibië 2012
– - Algemene introductie van onze 2012 wereldreis: Afrika 2012
- Onze route met meer verhalen bij de pins: Route 2012