Afrika 2012, Verhalen

Balancerende bakstenen

De losse vooras moet gerepareerd worden, op naar de garage met de hoop dat er onderdelen zijn. Helaas bleek dit niet het geval. Jesse is nog samen met iemand van de garage anderhalf uur allerlei onderdelenwinkeltjes afgestruind, maar geen resultaat. Dan maar een andere oplossing, ze hadden bij de garage nog wat materiaal dat zolang als noodonderdeel zou kunnen dienen zodat we in ieder geval verder konden. Grote kans dat we pas onderdelen in Maun, Botswana kunnen vinden. Slechts 2000km verder op. Een paar balancerende bakstenen bieden de oplossing bij het monteren van de noodonderdelen.

Veilig werken aan George?

Er moesten meerdere reparaties uitgevoerd worden aan George. Maar de grootste was het aanbrengen van nieuwe rubbers bij de armen die de vooras aan het chassis vastmaken. In Nederland zou dit betekenen dat de vooras gedemonteerd wordt om zo de rubbers te vervangen. Dit is een klus van een a twee dagen werk.

In Afrika werd het anders aangepakt. Vier monteurs gaan gelijk aan de slag. De achterwielen worden geblokkeerd door bakstenen. George kan nu niet meer bewegen, toch? Daarna wordt de voorkant opgekrikt en er wordt een oud motorblok met een paar bakstenen erop onder de bumper geschoven. Omdat George nog niet voldoende van de grond is worden er nog een baksteen gekanteld en George staat ‘stabiel’. Stabiel balancerend op een motorblok en bakstenen, en ‘gefixeerd’ door een paar bakstenen bij de achterwielen.

Vervolgens worden de voorwielen verwijderd zodat er meer ruimte is om te werken. De moeren waarmee de armen vastzitten worden gelost. Hierna wordt er een handlier aan de muur en de vooras bevestigd en zo wordt de vooras naar voren getrokken en daarmee die armen. De bakstenen bij de achterwielen houden George tegen. Natuurlijk komen die armen niet goed uit de houder en daarom vouwt iemand zich onder George met zijn nek half gedraaid en begint gelijk tegen de vooras aan te schoppen. Dit alles terwijl George nog steeds balanceert op die baksteen op dat motorblok. Op dat moment heeft Jesse ingegrepen en uitgelegd dat de onderkant van George niet rood gekleurd hoeft te worden in het geval die balancerende baksteen het begeeft.

Opuwo

Odette heeft ondertussen heerlijk door het stadje geslenterd. Opuwo is het enige plaatsje in de omgeving en iedereen komt van heinde en verre om hier boodschappen te doen; Himba’s, Herero’s en andere groepen. Het is daardoor heerlijk mensen kijken en dat heeft Odette ook gedaan. Odette was ook een bezienswaardigheid doordat ze langer rondliep dan de gemiddelde toerist en ze ook een tijdje op een stoepje ging zitten. Veel mensen kwamen langs om een praatje te maken, te kijken of een handje te geven.

Een meisje ging naast haar zitten en vertelde van alles in haar eigen taal. Odette sprak terug in het Nederlands. Zo hebben ze een tijdje zitten kletsen, erg grappig! Het was een mooi meisje en bijzonder om te zien hoe trots haar houding was. Ze droeg een blouse als hoofddoek met zoveel allure, kunnen we nog wat van leren.

Oppi-Koppie

Na de reparaties en boodschappen doen zijn we de volgende dag doorgereden naar Kamanjab, met de ijdele hoop daar nog onderdelen te vinden. In Kamanjab zit ook de camping Oppi-Koppi waar overlanders gratis mogen overnachten. De camping wordt gerund door een Belgisch stel die zelf vervend reizigers zijn. We hebben daar ’s avonds aan de bar gezeten. Elke avond komen er Afrikaanse stekelvarkens en civetkat (spotted genet) op bezoek. Hun hond ging graag bij het bezoek kijken.

De dag daarna hebben we aangerommeld. We waren best moe van het Kaokoveld en een dag zwembad en niksen beviel prima. We zaten nog te dubben of we nog een nachtje zouden blijven maar hebben besloten om toch door te gaan. Hoe gek dat nu al klinkt, maar de tijd dringt toch.

Relevante links

Tags: , , ,