Welwitschia Drive en Twyfelfontein

Nadat we een nacht naar de zandstorm hebben liggen luisteren zijn we de volgende dag fris en fruitig vertrokken. Ondertussen zijn we al een maand op reis en is het 28 september 2012. We wilden graag de Welwitschia drive maken. Deze route neemt je ook langs een gebied waar de Welwitschia groeit en het Zuid-Afrikaanse leger in de eerste wereldoorlog gelegerd was. Nog steeds zie je de karrensporen, blikjes en gebroken flessen van honderd jaar terug. Zeg maar de milieuvervuiling uit 1915. Het laat je goed beseffen wat we nu eigenlijk doen met onze aarde!

De Welwitschia is een plant of boom, we zijn er niet helemaal uit, die goed overleeft in de woestijn. De route nam ons naar de oudste Welwitschia plant, deze is meer dan 1500 jaar oud. Eigenlijk is het een heel lelijk ding en alleen de leeftijd en leefomgeving is indrukwekkend. We hebben de nacht doorgebracht bij Bloedkopje. Een rots, rond van vorm, die helemaal rood wordt bij zonsondergang.

Hierna zijn we naar Brandberg gereden en hebben de volgende dag de beroemde ‘White Lady’ rotstekening bekeken. We vonden het leuk om te zien, maar om nou te zeggen indrukwekkend…

Indrukwekkender vonden we het om door de rivierbedding van de Ugab River te rijden. Dit was de eerste keer dat we wat langer offroad gingen en rijden in een rivierbedding was wel even wennen. Na een uurtje zijn we bij een rotswand gestopt voor de lunch. Al snel kwam een andere auto voorbij die op zoek gingen naar woestijnolifanten. Wij zijn gaan lunchen en een half uur later kwam de auto terug om te vertellen dat de olifanten net om de hoek waren en onze kant opkwamen. Na 5 minuten kwam er inderdaad een groepje langsgelopen met twee kleintjes! ’s Avonds hebben we ergens een bushcamp gemaakt.

Twyfelfontein

Na ons avontuur in de rivierbedding zijn we naar Twyfelfontein gereden. Zoals de naam al doet vermoeden is de waterbron hier ietwat twijfelachtig qua hoeveelheid. De ene periode meer water dan de andere. Hier zijn naast rotstekeningen ook heel veel gravures in de rotsen gemaakt door sjamanen van de San. Sommigen zijn wel duizenden jaren oud. We vonden met name de gravures indrukwekkend.

Hierna zijn we doorgereden naar een camping van een Nederlands stel. De eigenaar stond achter de bar toen we arriveerden. Hij had ons (of George) al gezien die middag en hoopte al dat we bij hem zouden komen, erg grappig. We hebben hier een paar dagen gestaan en met hem opgetrokken. Zijn verhalen hebben ons een inkijkje gegeven hoe hard de samenleving is in dit deel van Afrika. Het recht van de sterkste heerst hier nog echt.

Je weet het, mocht het ooit verkeerd gaan. De woestijn is diep en verlaten.

Lokale sherrif

Zo heeft de eigenaar het verhaal verteld van een voorval in zijn bar. Een lokale man bezocht zijn bar meerdere keren waarbij hij te veel dronk. Hij viel zijn gasten lastig en uitte bedreigingen naar zijn vrouw. De eigenaar heeft toen deze man het terrein afgezet. Een paar dagen later zag hij de man lopen en heeft de man achtervolgd en kenbaar gemaakt dat een bedreiging van zijn vrouw niet nog een keer mocht gebeuren. Dit is niet alleen verbaal gegaan, om het in een understatement te omschrijven.

Wij vonden dit al een heftig verhaal. Maar de eigenaar vertelde dat hij dit verhaal aan de lokale sheriff heeft verteld. De reactie van de sheriff gaf pas echt inzage in de hardheid van de samenleving. Deze antwoordde namelijk dat de eigenaar goed heeft gehandeld omdat nu iedereen in de omgeving wist dat er niet met deze campingbaas te sollen was. Hierdoor zouden er geen diefstal of andere vervelende incidenten plaatsvinden. Met als finale quote: Je weet het, mocht het ooit verkeerd gaan. De woestijn is diep en verlaten.

We wilden nog een keer goed boodschappen doen en de eerst volgende ‘grote’ supermarkt was 100 kilometer verder op in Khorixas. Hier is ook het Petrified forest, een paar versteende bomen. Iets wat we mooi konden combineren. En aangezien we de bush in wilden hebben we maar de auto gepakt voor de boodschappen.

Op de terugweg hebben we een van de medewerksters van de camping meegenomen. Ze stond al drie dagen te wachten op een lift. Ze was naar haar kinderen gegaan die bij de grootouders wonen en ze zag haar kinderen eens per maand een paar dagen. Haar man had hetzelfde die werkte ook ver weg en zag ze af en toe een paar dagen. De kinderen werden feitelijk opgevoed door de grootouders. Samenleving is hard en het is toch wel even anders dan in Nederland. Zet je aan het denken…

Relevante links