Paar dagen op pad
Het was duidelijk dat Olaf nog wel een week onderweg zou zijn. Daarom hebben we besloten om een paar dagen op pad te gaan naar Hermanus en Cape l’Agulhas. Op weg daar naar toe hebben we geluncht in Bettysbaai bij een andere kolonie van penguins. Hier waren geen hordes toeristen en er waren ook nog veel andere soorten dieren. Ook is de toegangsprijs hier veel lager t.o.v. Bouldersbeach, alhoewel wij hier geen last van hebben omdat we een SAN wildcard hebben aangeschaft waarmee we een jaar lang de parken van Zuid-Afrika in kunnen. De penguins blijven gewoon schattig.
Er is er een…
jarig, hoera, hoera. We hebben Jesse zijn 40ste verjaardag gevierd in Hermanus. Voor zijn laatste avondmaal als 39 jarige hebben we sushi gegeten met uitzicht op de baai van Hermanus. Vlak voor het restaurant waren een paar walvissen, wat voor ons een mooi schouwspel was. Het is leuk om met de dames uit eten te gaan. Ze lusten steeds meer en zijn regelmatig bereid om nieuwe dingen te proeven. Ook hebben we al meerdere keren complimenten gehad over hoe netjes de dames zich gedragen in een restaurant.
Wat ons opvalt is dat Afrikaners makkelijk contact zoeken en maken. Vaak hebben we een leuk kort gesprek met iemand voor 2 of 5 minuten. Het scheelt wellicht dat we uit Nederland komen waarmee Zuid-Afrika een historische band heeft. De gesprekken zijn divers en gaan verder dan alleen het ‘where are you from’ verhaal. Zo waren we bijvoorbeeld aan het praten over wat we willen zien later op onze reis en iemand hoort het gesprek. Vervolgens komt iemand kort aan tafel staan om een paar tips te geven, zonder opdringerig te blijven plakken.
Cape l’Agulhas
Na Hermanus zijn we doorgereden naar het gehucht Napier. Via booking hadden we daar iets gevonden en het is redelijk in de buurt van Cape l’Agulhas. We kregen twee kamers aan het zwembad en het ontbijt was gewoon fantastisch. Yoghurt, fruit, pancakes, vers jus en vers gebakken brood. Het was een overdaad aan eten. ’s Avonds waren we in het plaatselijke restaurant de enige gasten. Daardoor hadden we een lekker plekje bij de haard. Ook vond een van de honden het een goed idee om bij Jesse op schoot te gaan zitten, maar of dat nou geheel wederzijds was?
De volgende dag hebben we de zuidelijkste punt van Afrika bezocht bij Cape l’Agulhas. Dit is zo’n punt op de kaart wat een aantrekkingskracht heeft dat je er heen MOET gaan. Tenminste daar heeft Jesse last van.
Nadat we terug waren in Kaapstad hebben we zondag taartjes gegeten voor Jesse zijn verjaardag. Op maandag zijn we naar het Aquarium van Kaapstad geweest. Dit is echt een aanrader, het is zo mooi opgezet!
Olaf
Het is zo ver! Olaf is er. De boot had aardig wat vertraging opgelopen, maar eenmaal in de haven van Kaapstad ging het snel en konden we Olaf eindelijk ophalen bij Duncan. Momenteel zijn we druk aan het pakken en boodschappen doen. Een extra fleece deken staat hoog op de lijst want het is hier koud! Jesse heeft een bakker gevonden die met spelt bakt en hij heeft daar 10 kilo speltmeel gekocht. Nu kan hij voorlopig ook brood bakken en eten. Morgenochtend (vrijdag 29 juli) gaan we na twee weken afscheid nemen van Nienke, Derk en de jongens. Het was echt leuk om wat langer de tijd te hebben en even samen in een huis te wonen. Nu is het dan echt zo ver en gaan we op pad.
RELEVANTE LINKS
- Vorig verhaal: Kaapstad en omgeving
- Volgend verhaal: Onze wereldreis is gestart