Douane perikelen
Terugkijkend waren we behoorlijk naïef met het verschepen van onze auto. Hoe moeilijk kan het zijn nietwaar? Er zijn veel blogs te vinden die veel beter beschrijven hoe je import en export van je voertuig regelt, Land Cruising Adventure heeft een uitgebreide verzameling posts over verschepen. Hieronder onze anekdote over onze douane perikelen.
Eerlijk is eerlijk, de verscheping van George is heel voortvarend gegaan. Een paar dagen voordat het schip vertrok vanuit Rotterdam kon Jesse George in een container inrijden. Daktent er af, sjorbanden vast, deurtje dicht en varen maar. Eenmaal in Kaapstad was het voor ons een nieuwe ervaring. Het schip kwam niet binnen op de geplande datum. Maar lag een paar dagen voor Kaapstad in verband met verkeerde wind. Wisten wij veel dat dit wel vaker voor kwam en dat de rederij daarom ook van te voren een ruwe indicatie aangaf wanneer een schip aanmeert.
Geduld is een schone zaak. 30 augustus lag het schip al voor Kaapstad, dan kunnen wij vast wel 4 september naar Robbeneiland. Je kunt het al raden: we hebben Robbeneiland nooit bezocht. Op 4 september kregen we groen licht van onze shipping agent, we mochten George uit de container halen. De haven van Kaapstad is goed georganiseerd en binnen een paar uur werden we gedirigeerd naar een container waar George in zou zitten. Gelukkig was dit ook het geval.
De Douanebeambte
Voordat je de auto uit de container mag halen wordt door een douanebeambte het papierwerk gecontroleerd. Deze dame was zeer blij dat we een Carnet de Passage hadden, want dat vereenvoudigd het proces. Nu was het een kwestie van de nummertjes controleren. Hier werd het toch wat interessanter. Een Carnet bevat twee nummers, het motornummer en het chassisnummer. Normaal is een motornummer 9-12 tekens groot. Aangezien ons nummer uitgeboord was, hadden we maar het 6-teken lange onderdeel nummer genoteerd. De beambte was ook erg blij toen Jesse aanbood om onder de auto te kruipen en het chassisnummer voor te lezen.
In de weken voor ons vertrek hadden we spullen voor een goed doel ingezameld en deze in negen vuilniszakken in de auto gestopt. We hadden niet alleen kleding en schoenen maar ook oude laptops, telefoons en andere elektronica meegenomen. Eenmaal in de haven keken we elkaar aan en beseften toen de douanebeambte vroeg wat er in de laadruimte van George zat, dat elektronica importeren zonder dit van te voren op het papierwerk te vermelden niet heel handig is.
Tijdens het inpakken van onze spullen en al die vuilniszakken voor het goede doel kwamen we tot de conclusie dat onze voorraad WC-papier thuis wat te groot was en dit ook wel van pas zou komen in Afrika. We hebben dus ook een pak WC-rollen in George gestopt. Toen de dame vroeg wat achterin zat, kun je toevallig duidelijk de WC-rollen zien. Gelukkig moest de douanebeambte zo lachen om ons antwoord. Dat ze toen besloot dat we niet verder de inhoud van George hoefden te laten zien. Anders waren het wel echte douane perikelen geworden.
Relevante links
- Vorig verhaal: Stellenbosch en Kaapstad 2012
- Volgend verhaal: Nu echt op pad
– - Foto Album: Zuid-Afrika 2012
- –
- Algemene introductie van onze 2012 wereldreis: Afrika 2012
- Onze route met meer verhalen bij de pins: Route 2012