Nu echt op pad
Nou ja, bijna dan. De daktent was van het roofrack gehaald om George in de container te plaatsen. Deze mochten we weer op het dak vast zetten. Daarna was het pakken, herpakken en opnieuw inpakken. De spullen zaten praktisch in de kisten en in de eerste dagen hebben we wel drie keer de auto opnieuw ingepakt. En nu echt op pad!
De Chapmans peak drive is een van de mooiste autoroutes ter wereld en via deze weg zijn we naar Franshoek gereden. Bij een uitzichtpunt geluncht en vermakelijk gekeken naar twee jongens die niet gewend waren een handgeschakelde auto te rijden en bijna hun auto de afgrond in reden. Uiteindelijk heeft Jesse hun auto maar van de parkeerplaats afgereden, benieuwd of ze veilig thuis zijn gekomen.
Twee jaar getrouwd
We waren op 3 september twee jaar getrouwd en om dit te vieren zijn we de 5e gaan eten bij Le Quartier Francais in Franshoek waar de Nederlandse Margot Janse de scepter zwaaide. Le Quartier Francais stond toen op plaats 8 in de top 50 van restaurants wereldwijd. We hebben heerlijk gegeten met allerlei verschillende gerechten en natuurlijk lekkere wijn. De dag daarna hebben we nog een keer omgepakt en daarna nog maar een glaasje wijn gedronken in de stad.
Via het pittoreske plaatsje Tulbagh zijn we naar het Cedergebergte gereden. Odette was al aan het kwakkelen sinds we in Zuid-Afrika aankwamen, maar in het Cedergebergte werd ze steeds zieker. Jesse is nog wel een wandeling van een paar uur gaan maken, en we hebben nog rotsschilderingen bekeken. De hebben we besloten om in een keer door te rijden naar Clanwilliam opdat Odette een arts kon bezoeken. Daar bleek ze een infectie aan de hoge luchtwegen te hebben en dit resulteerde in 3 dagen rust in een hotel.
Gelukkig sloeg bij Odette de medicatie aan en hebben we wat dingen in de buurt bekeken in die dagen dat ze herstelde. We zijn eerst richting de kust gereden omdat daar veel bloemenvelden waren. Het is echt ongelofelijk hoeveel wilde bloemen daar bloeien. In alle kleuren en soorten, echt heel erg mooi! ’s Middags zijn we naar Wuppertal gegaan. Dit is een vroegere missionarisplaatsje, erg afgelegen midden in een vallei. De route was schitterend met fantastische rotspartijen en ook hier veel wilde bloemen. Wuppertal zelf is klein en idyllisch.
Nu echt op pad – poging twee
Toen Odette helemaal herstel was zijn we weer verder gegaan richting Augrabies Falls National Park. Na de uitlopers van het cedergebergte kwamen we nog een laatste bloemenveld tegen. zo groot en weids met zoveel bloemen hadden we nog niet gezien. Na de bloemenzee zijn we nog gestopt bij een waterval en daarna hebben we een hele saaie weg naar Upington gereden. Hard rijden met de ramen open levert leuke foto’s op. Echter op een gegeven moment reden we te hard over de top van een heuveltje en waren we letterlijk aan het vliegen. Toen we neerkwamen vloog de motorkap open en zagen we even niks. Gelukkig klapte hij ook weer dicht door het gewicht van het wiel op de motorkap. Wel was een van de schokdempers gebroken door de klap.
We hebben overnacht in Kanoneiland en na wat reparaties aan George (gebroken schokdemper en aanlopende remmen) zijn we op 13 september naar Augrabies National Park gegaan. De naam Augrabies Falls is afgeleid van het Khoi-woord Aukierebies wat ‘De plaats van het vele lawaai’ betekent, wat zeker klopte! In Augrabies hebben we onze eerste gamedrive met George gedaan. Het eerste dier wat we zagen was een giraffe. Hubert wilde onmiddellijk op de foto met de giraffe en in de uren daarna zagen we nog springbokken, kudu’s, gemsbokken, duikertje, zebra’s en klipspringers.
Carnet de Passage
Na Augrabies zijn we naar de grensovergang bij Veloorsdrift Namibië in gegaan. Dit is een kleine grensovergang en daar was geen douanepost. Hierdoor werd ons Carnet de Passage niet gestempeld. Zowel niet in Zuid-Afrika als Namibië. We dachten dat dit geen problemen zou geven, maar dat was naïef gedacht. We hebben Namibië ook weer bij een zeer kleine grensovergang verlaten zonder ons Carnet te stempelen. Ook is ons Carnet bij binnenkomst in Botswana niet gestempeld. Een wordt vervolgd!
Relevante links
- Vorig verhaal: Douane perikelen
- Volgend verhaal: Rubbertjes en een kasteel
– - Foto Album: Zuid-Afrika 2012
– - Algemene introductie van onze 2012 wereldreis: Afrika 2012
- Onze route met meer verhalen bij de pins: Route 2012