Kaapstad en omgeving

In het weekend voor ons vertrek hebben we een afscheidsfeest gegeven en het was heerlijk om nog zoveel mensen te zien en te spreken. De silent disco was een groot succes. Eerst hadden we geen kind aan de kids en later op de avond heeft de rest zich er ook goed mee vermaakt. Toch is het wel een beetje raar om te weten dat je iedereen een jaar lang niet gaat zien. Lot en Kjell waren uit Finland gekomen om gedag te zeggen. Extra leuk is dat we ze hopelijk met kerst op Zanzibar zien! Helaas konden een paar mensen, waaronder de ouders van Jesse, niet komen ivm Corona.

Na het feest begon het grote opruim en inpak ‘feest’. De dames konden gelukkig de hele dag spelen bij een vriendinnetje wat ons de tijd gaf om het huis netjes te maken voor onze huurders. In de ochtend dachten we nog dat we ruim op tijd klaar zouden zijn. Kennelijk hebben we meer rotzooi spullen dan we dachten, waardoor we uiteindelijk pas later klaar waren. Maar goed dat de huurder iets te laat was, daardoor leek het alsof we het redelijk op orde hadden. Na het opleveren van ons huis hebben we de meiden opgehaald en zijn we naar Myrte (zusje van Odette) en Dennis gegaan.

Eindelijk op reis

Dinsdag 12 juli was het eindelijk zo ver. Gelukkig waren Jesse zijn ouders op tijd beter en hebben we ’s ochtends koffie gedronken. Het zou anders wel heel raar geweest zijn als we weg waren gegaan zonder elkaar gezien te hebben. We hebben de auto verkocht en Myrte heeft ons naar Schiphol gebracht. Daar mochten we in de rij aansluiten, door de tent, naar buiten, tent weer in, door de terminal naar boven en daar als een grote slang naar de douane. Gelukkig hebben we er slechts 2 uur over gedaan en toen begon het grote wachten.

Vervolgens moesten we nog ruim een uur extra wachten doordat er te weinig personeel was om de koffers in het vliegtuig te stoppen. De piloot deed zijn best om tijd in te halen. Voordat we de startbaan opdraaiden, ging het gas al vol open. Eenmaal op Frankfurt heeft Nora een nieuw record vliegveld rennen neergezet en hebben we onze vlucht naar Kaapstad gehaald. Wonder boven wonder zijn onze dozen ook mee gekomen.

Bij het bedrijf Rent-A-Cheapie hebben we de meest goedkope auto gehuurd, een volkswagen chico. Zo’n auto zonder iets, zelfs geen stuurbekrachtiging. Odette heeft er een mening over… Deze auto’s worden meestal aan studenten verhuurd, dus werd er best vreemd opgekeken toen wij aankwamen met onze meiden. Het voordeel is dat hij prima in het verkeer van Afrika past, we blend in. Als verrassing voor de meiden hebben we bij het Remhoogte wijnhuis in de buurt van Stellenbosch een huisje gehuurd met de naam Zebra lodge. In de tuin hebben ze namelijk Springbok, Wildebeest, Nyala en natuurlijk Zebra’s staan. De eerste dagen hebben we lekker aangerommeld, door Stellenbosch en omgeving gelopen en bijgekomen van de laatste drukken weken in Nederland.

Zolang Olaf er niet is, hebben we het geluk dat we het huis van Nienke en Derk mogen gebruiken als uitvalbasis. Nienke is een oud studiegenoot van Odette en in Amsterdam woonden ze in de straat achter ons. Tijdens onze vorige reis zijn ze naar Kaapstad verhuisd voor een jaar, ze zijn alleen nooit teruggegaan. Het was voor ons dus 10 jaar geleden dat we ze gezien hadden en ze hebben ondertussen drie jongens gekregen. De kinderen hebben elke dag feest om met zijn 5-en verstoppertje te spelen. De volwassenen mogen (moeten) af en toe ook mee doen. Zeker de vader van de jongens is er HEEL goed in, aldus Nora.

Kaapstad

Olaf zal voorlopig nog op de boot zitten, dat geeft ons de tijd om rustig Kaapstad en omgeving te ontdekken. We zijn met mooi weer de Tafelberg opgegaan en zijn eindelijk naar Robbeneiland geweest. Iets was 10 jaar geleden niet gelukt is. Ilse kent het verhaal van Nelson Mandela al en het maakte duidelijk indruk op haar. Op zo’n moment is te merken dat Nora nog 3 jaar jonger is. Op de boot terug aan de dames gevraagd was ze van Robbeneiland vonden. Eerste reactie was, leuk! Toch kwam Ilse tot de conclusie dat leuk wellicht niet het juiste woord was om Robbeneiland te omschrijven. Na wat woorden te proberen was de conclusie dat het woord “indrukwekkend” de beste omschrijving is voor Robbeneiland.

De volgende dag hebben we het toeristische rondje gemaakt langs Boulders Beach, Cape of Good Hope en afgesloten met Chapman’s Peak Drive. De pinguins bij Boulders beach stinken nog steeds, maar zijn oh zo leuk om te bekijken. De dames zijn ook helemaal verliefd geworden op deze beestjes.

RELEVANTE LINKS

• Vorig verhaal: Laatste week voor ons vertrek
• Volgend verhaal: Paar dagen op pad