Rijden rijden rijden

Natuurlijk regent het weer als we op zondag gaan rijden. We rijden het eerste stuk over de N2, een van de hoofdwegen in Zuid-Afrika. Helaas zien we het resultaat van het gevaarlijke rijden. Voor de lunch zagen we een aanrijding met een persoon (ambulance was waarschijnlijk niet meer nodig) en twee frontale botsingen. Geen prettig gezicht en gelukkig hebben de meiden niet alles gezien. Je gaat wel rustiger rijden. We rijden door de het vroegere Transkei (tegenwoordig oostkaap) wat duidelijk minder ontwikkeld is dan de rest van Zuid-Afrika. Een restant van de apartheid. Door de regen schieten we niet heel erg op en komen we tot de conclusie dat we onze bestemming niet voor 5 uur gaan halen.

In het weekend gebeuren er relatief meer ongelukken doordat men gerust met een paar borrels/flessen achter het stuur kruipt. Het vooruitzicht dat we nog een paar uur over de drukke N2 moeten rijden lijkt ons niet verstandig. In de oostkaap zijn alleen weinig overnachtingsplekken en daardoor besluiten we van de N2 af te gaan en binnendoor naar Coffee Bay te rijden. Daar schijnt een relaxte backpackers lodge te zijn met uitzicht over zee. Al met al kwamen we daar ook pas om 5 uur aan. De wegen waren slecht en de regen maakte het erger, maar gelukkig kwamen we vrijwel geen verkeer tegen. Op maandag zijn we ’s ochtends naar het strand geweest en de rest van de dag was het regen, regen, regen.

Op dinsdag zijn we over de slechte weg terug gegaan naar de N2 om door te rijden naar Mount Currie. Een klein park waar je kunt overnachten, al was het wel koud. ’s Ochtends zagen we naast zebra’s en blesbok ook bavianen en vervet apen gezien. Toch leuk om de dag mee te beginnen. ’s middags hebben we de Oribi kloof bezocht en naar we naar Leopard rock gegaan. Dit is een overhangende rots. Lang geleden kon je daar met een tamme luipaard op de foto, vandaar de naam. Gelukkig begint het hier qua temperatuur weer meer behaaglijk te worden en hebben we zowaar korte broeken aan!

Donderdag stond weer in het teken van een bezoekje aan de garage. Tijdens het rijden valt af en toe het vermogen van Olaf weg. Hij gaat dan in noodloop. Vervelend als je 100km/uur rijdt heuvel op. Gelukkig weten we de oplossing: sleutel uit het contact en dan er weer in. Zeker bij hoge snelheden kan het paar keer per dag gebeuren. Ondertussen kunnen we het tijdens het rijden oplossen (niet in een bocht doen ivm stuurslot!) en is het wel storend.

Daarom hebben we het in een Mercedes garage laten nakijken. Door de slechtere diesel in Afrika hebben we meer roetaanslag op de EGR-klep waardoor deze blijft haperen. Remedi is het onderdeel vervangen (500eu), alleen je raadt het al. Onderdeel is niet in Zuid-Afrika op voorraad en levertijd is dus 4-6 weken. Voor als het erger heeft Jesse wel uitleg gekregen hij het onderdeel er uit kan halen en zelf kan schoonmaken met benzine. Klusje van een paar uur werk als het tegen zit. We kijken het dus nog even aan. Na Zuid-Afrika komen we toch geen snelwegen meer tegen.

Op vrijdag zijn we naar Dlinza Forest Serial Boardwalk gegaan en op houten platforms door de toppen van de bomen gelopen. Leuk om een bos op deze manier te zien. Daarna zijn we naar de gate van Impfolozi-Hluhluwe national park gereden. Op de camping waren kameleons en die hebben we gezien. Die beestjes kunnen zich heel goed verstoppen!

Op wereldolifantendag (13 augustus) zijn we het park in gegaan. Na binnenkomst hebben we een olifant in de verte gezien. Voor de rest hebben we neushoorns, neushoorns en nog eens neushoorns gezien. We hebben er zeker wel 25 op een dag gezien. Ook hebben we de eerste cheeta’s gezien. Tenminste; dat denken we. Er lagen twee gevlekt vachtjes onder en boom en dat schijnen cheeta’s te zijn geweest. Hopelijk zien we ze later beter. Op het einde zagen we nog twee neushoorns vechten. Heel indrukwekkend met welk gemak de ene de andere optilt met zijn nek! We hebben besloten maar geen ruzie met een neushoorn te gaan maken…

RELEVANTE LINKS

• Olaf cam: week 32
• Vorig verhaal: We leven nog!
• Volgend verhaal: Olifantenfile