Kerst in Kenia
Het is 23 december en we zijn in het achtste land, Kenia! Rond het middaguur kwamen we bij de grens aan. De Tanzaniaanse kant ging erg makkelijk, de Keniaanse zijde duurde wat langer. We moesten erg lang wachten op onze visa en vervolgens was het onduidelijk of en hoeveel roadtax we moesten betalen. Maar uiteindelijk na anderhalf uur konden we verder. We zijn gelijk doorgereden naar Nairobi, naar de beroemde overlanders camping Jungle Junction. Helaas waren we bij aankomst de enige overlanders…
Gelukkig kwamen de 24e gedurende dag steeds meer overlanders binnendruppelen. Er was een Duits-Australisch koppel op twee oude motoren, Heidi en Jens, waarmee we zijn opgetrokken. In de middag zijn we naar een Shoppingmall in de buurt geweest. De mall staat in een goede buurt en heeft dus goede, dure winkels en leuke koffie barretjes. Tegelijkertijd lopen er kinderen om heen die bedelen. Het blijft een continent met grote tegenstellingen en dit blijft een gevoel geven waar we maar niet aan kunnen wennen.
Aan de ene kant kunnen wij alles doen en is het voor ons hier relatief goedkoop. Daarnaast zouden we graag iets willen doen voor de lokale mensen. Aan de andere kant hebben we veel vrijwilligers ontmoet die met verschillende projecten bezig zijn. Die zijn vaak erg sceptisch over de projecten, zeker de houdbaarheid hiervan. Ook zijn er mensen die jaren later terugkomen en niets meer zien van het project. Dus in hoeverre kun je zo echt helpen? Moeten we helemaal niets meer doen? We geven onderweg spullen weg, zoals kleren. Ook hebben we kinderen wel te eten gegeven. Maar goed, hier hebben ze alleen wat op de korte termijn wat aan. Een lastig dilemma.
Kerst
Het was de gekste kerst ooit. We hadden al niet zo’n kerstgevoel van te voren. Blijkbaar doen de donkere dagen en kou meer aan het kerstgevoel dan we dachten. De dagen tussen kerst en oud en nieuw hebben we gevuld met het regelen van visa, boodschappen doen, naar de bioscoop gaan, gezellig praten met overlanders en natuurlijk groot onderhoud aan George. Zo was de versnellingsbak meer een lotto-bak geworden.
De visa’s zijn nog best spannend omdat Ethiopië normaal alleen visa aan inwoners van het desbetreffende land geeft. Veel overlanders hebben hun paspoort dus terug naar eigen land moeten sturen om zo een visum te krijgen Van de eigenaar van Jungle Junction hadden we begrepen dat de Ethiopische ambassadrice soms een uitzondering maakt, maar de voorkeur heeft om met vrouwen te spreken. Daarom hebben Odette en Heidi tijdens de audiëntie met haar het woord gevoerd en dit is gelukt! Nou ja, uiteindelijk dan. In een week tijd zijn we naar Ethiopische, Sudanese, Nederlandse, Sudanese, Ethiopische en nog een keer Ethiopische ambassade geweest om al het papierwerk te regelen.
Voor oud en nieuw zijn we met een gezellige groep gaan bbq-en. Halverwege de avond hebben we met Lot, Kjell, Coen, Kirsten, Tim en Dennis geskyped, ouderwets geouwehoer was we wel erg misten. Om middernacht het nieuwe jaar met bubbels en sterretjes ingeluid. In Nairobi was het voor de rest erg stil, geen vuurwerk of zo. Op wat muziek na was het vrij doods en iedereen ging ook vrij snel naar bed. In het nieuwe jaar gaan we naar het noorden!
Kerst special
RELEVANTE LINKS
- Vorig verhaal: Pech op de Serengeti
- Volgend verhaal: Marsabit, it looks like ‘Mars a bit’
– - Foto Album: Kenia 2012
– - Algemene introductie van onze 2012 wereldreis: Afrika 2012
- Onze route met meer verhalen bij de pins: Route 2012