Afrika 2012, Verhalen

Masai Steppe

Na een gebroken nacht voor Jesse hebben we besloten maar een dagje rust te nemen. We hebben daarom heerlijk zitten lezen. Het is extra prettig om even niets te doen omdat het hier verschrikkelijk warm is. Door de hoge luchtvochtigheid is het erg benauwd en wordt echt alles klam. Maar goed, als je de hele dag in de schaduw zit is het prima uit te houden. Gelukkig knapte Jesse in de loop van de dag op en dus vertrekken we morgen richting de Masai Steppe.

Inderdaad voelde Jesse zich weer fit en zijn we vertrokken. Omdat het zaterdag is, is het een crime om Dar uit te komen. We hebben eerst al 2 uur mogen wachten voordat we de ferry op konden om naar de stad te gaan. Vervolgens was het file rijden naar de supermarkt aan de andere kant van de stad. Ondertussen was het heel erg warm, en dus was het absoluut geen pretje! Na de boodschappen zijn we heel langzaam in de file de stad uit gereden om naar Bagamoyo te gaan. Daar moesten we een tijdje zoeken naar een camping voor een fatsoenlijke prijs waardoor we door een mooi stukje van de voormalige hoofdstad reden. Zeker in het laatste zonlicht waren de kerken en missies erg mooi!

Die nacht heeft Odette haar teen tegen een steen gestoten en open gehaald. Om half 2 ’s nachts stond Jesse dus een teen te verbinden. ’s Nachts was het weer heel erg warm en beide hebben we daardoor slecht geslapen. Omdat we moe zijn door het warme weer lijkt het ons niet handig om een remote gebied in te gaan. Zelfs de GPS ken de wegen daar niet. Daarom hebben we besloten eerst naar het plaatsje Lushoto te rijden, wat in een gebergte ligt. Dit lijkt ons wel lekker koel na 10 dagen warmte.

Afkoelen!

Bij het gebergte aangekomen was het aan het regenen en afkoelen, heerlijk! De tocht door de bergen was heel mooi, watervallen, uitzichten en ontzettend groen. In Lushoto zelf zijn we het lokale marktje gaan verkennen. Er was echt van alles te koop, maar door de regen was het best rustig. Vervolgens zijn we naar de lodge boven op een van de hoogste bergen gegaan. Daar konden we kamperen met een fantastisch uitzicht over de vlakte, zo mooi! Het schouwspel van wolken en de zon maakte het nog mooier. ’s Avonds werd het heerlijk koud en zijn we lekker vroeg ons koele bed ingedoken.

Masai Steppe

Na een nacht heerlijk slapen hebben we besloten toch nog een stuk van de steppe te gaan rijden. Het is minder ver dan het oorspronkelijke plan. Op de tocht uit de bergen hebben we nog wat brood en yoghurt bij een boerderijwinkel gekocht. Het brood ziet er heerlijk uit, maar is nog geheel bevroren, dus we moeten nog even geduld hebben. Bij het laatste dorpje voor de steppe hebben we nog wat informatie gevraagd bij het politiebureau. We kunnen over 1 weg naar het plaatsje Engassumet en daar moeten we weer even naar de weg vragen. Het grappige was dat, op het moment dat we van de gewone (asfalt) weg afgingen, we allebei er helemaal blij van werden. We hebben nu al een paar weken op drukke plaatsen gestaan, met veel mensen en vaak muziek. Blijkbaar waren we weer helemaal toe aan een bush tocht.

De weg was inderdaad vrij makkelijk te vinden, een stukje was wat lastiger maar een taxibrommer is een stukje voor ons uit gereden en daarna was het weer prima. Op ongeveer 50km voor Engassumet hebben we 3 Masai vrouwen en 2 kinderen mee op het dak gehad die daar ook heen moesten. Er is hier echt weinig verkeer, dus ze waren erg blij met de lift. Na Engassumet hebben we nog een stukje gereden. De uitzichten zijn hier erg weids met bergketens op de achtergrond, prachtig. Ons bushcamp lag achter een bossig stukje met een uitzicht over de vlakte. We werden zo blij van dit plekje! Na een lekkere braai konden we een heerlijk koele tent in.

Weg kwijt op de Masai Steppe

Na ons bushcamp op de Masai Steppe zijn we op weg naar de Sergengeti. Gisteren verliep het erg vlot over de steppe, dus we dachten dat vandaag weer zou zijn. Maar vandaag verliep wat anders dan we hadden verwacht. Het eerste stuk verliep prima en konden lekker doorrijden. Onderweg koffie gezet en met handen en voeten met een Masai vrouw en kind gesproken. Echter toen we bij het volgende gebergte aankwamen werd het wat lastiger. Er waren wat meer wegen dan op onze kaart aangegeven en pas na een paar keer wegen proberen en te vragen zaten we pas op de goede. De weg was hier wel een stuk slechter dan voorheen en een stuk minder bereden.

Op een gegeven moment waren we de track helemaal kwijt en moesten we daar naar zoeken aan de hand van het kompas op de GPS en de kaart. Soms lukte het wel, soms niet. We hebben de weg bij een aantal dorpjes gevraagd. Als je tenminste met handen en voeten een vraag kunnen stellen. En toen hield de weg volledig op en waren het meer paden. Bij een van de dorpjes bood een Masai man aan om een stuk mee te gaan. Hij ging op de bumper zitten en wees ‘de weg’ recht door de bush. Pas na een heel stuk door de bush kwamen we weer op een weg uit.

De weg bleek een andere te zijn dan die we origineel wilden. Maar hij leidde wel naar een track die weer op de GPS stond. Dat gaf toch hoop! Toch raakten we weer de weg kwijt en hebben we 2 jongens een lift gegeven die ons meteen de weg wezen. Gelukkig kwamen we op een andere bij de GPS bekende track uit en konden we over een hele slechte weg een hoofdweg halen. Onderweg is er nog wel een schokdemper uit zijn houder gebroken, dus het wiebelde behoorlijk het laatste stuk. Dit beloofd wat onderhoud in Nairobi. We zijn nu eerst naar Karatu gereden om te overnachten en in te slaan voor de Sergengeti.

RELEVANTE LINKS

Tags: , , , , , , ,